Η Ιστορία του Καταφυγίου

Η τοποθεσία (παραχώρηση της κοινότητας “Άνω Ασιτών”) επελέγη μετά από πολύ ψάξιμο το 1961-62 και το χτίσιμό του ήταν ιδιαίτερα επίπονο δεδομένου ότι δεν υπήρχε και εξακολουθεί να μην υπάρχει πρόσβαση με αυτοκίνητο. Στο χτίσιμο συνέβαλαν με προσωπική εργασία πολλά μέλη του Συλλόγου, ενώ ο αείμνηστος Χριστοδουλάκης Ανδρέας έμεινε στο βουνό 3 μήνες επιβλέποντας τις εργασίες.

Εγκαινιάστηκε στις 29 Οκτωβρίου το 1967 και στην αρχική του μορφή είχε δυναμικότητα 14 κρεβάτια. Μετά την επέκτασή του και ανακαίνισή του το 1991 με πρωτοβουλία του τέως προέδρου Μεταξάκη Ν. έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει για διανυκτέρευση 30 άτομα. Απόπειρες αναδάσωσης του περιβάλλοντος χώρο απέτυχαν λόγω βόσκισης. Σήμερα το καταφύγιο δέχεται πάνω από 400 επισκέπτες το χρόνο.

Ευχαριστήριο κείμενο του τότε προέδρου του Συλλόγου κ. Ι. Σερπετσιδάκη στις 29/10/1967

Με την ελπίδα όπως το κτίσμα τούτο αποτελέσει την ζεστή φωλιά εμπνεύσεως ορειβατικών ιδεωδών και την σκέπη των πλέον αγαθών προθέσεων των ορειβατών μας, εύχομαι όλα τα όνειρα μας να ενσαρκωθούν, όπως το όνειρο τούτο τόσων ετών.

Ευχαριστώ θερμότατα όλους τους αγαπητούς μου συναδέλφους που συνέτειναν εις τη δημιουργία του έργου από της συλλήψεως της ιδέας του μέχρι της αποπερατώσεώς του.

Ιδιαίτερα, ευχαριστώ τα μέλη του Δ.Σ. του τμήματός μας από της θεμελιώσεως μέχρι και των εγκαινίων του έργου ως και τα μέλη του τμήματος τα οποία με την θερμονργόν συμπαράστασή των απετέλεσαν τον σοβαρότερον παράγοντα τελειώσεως του κτίσματος.

Ιδιαίτερα δε, ευχαριστώ τον αγαπημένον μας συνάδελφον κ. Μιχαήλ Οικονόμου ο οποίος περισσότερο παντός άλλου ενεκολπώθη την ιδέα του καταφυγίου μας και παρέσχον αφειδώς την επικουρίαν τον, αποτελέσας τον κατευθύνοντα της όλης εντατικής προσπάθειας.

Ι. Μ. Σερπετσιδάκης 29.10.1967