Οροπέδιο Ομαλού – Κουστογέρακο

Κείμενο: Ασημίνα Βενετία

Σάββατο 16 Απριλίου και λίγο πριν τις τρεις το μεσημέρι, εμείς οι φίλοι του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου στο σημείο συνάντησης μας όπως πάντα μπροστά από το Αρχαιολογικό Μουσείο, προετοιμάζουμε την αναχώρηση μας για την προγραμματισμένη εκδρομή του Συλλόγου μας. Οροπέδιο Ομαλού – Κουστογέρακο είναι ο προορισμός αυτή τη φορά της ορειβατικής μας εξόρμησης. Με αρχηγό μας τον πολύ έμπειρο ορειβάτη Γιώργο Ρομπογιαννάκη και με έντονη την ανάγκη ν’ αποδράσουμε από την καθημερινότητα μας, επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο και το ταξίδι ξεκινά! Με μια ζεστή παρέα από χαρούμενους ανθρώπους και ορμώμενοι από τη λατρεία μας για τη φύση και την αγάπη για τον τόπο μας, είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε νέες εμπειρίες, εικόνες κι ερεθίσματα διαφορετικά απ’ αυτά που βιώνουμε στη πόλη. Η χαρούμενη ατμόσφαιρα στο λεωφορείο, που συνοδεύεται από αυθόρμητα πειράγματα κι αστεία, κάνει την πορεία μας ευχάριστη και σύντομη την άφιξή μας στο Οροπέδιο του Ομαλού.

Με τη βοήθεια του αρχηγού μας ταχτοποιούμαστε στα δωμάτια όπου θα διανυκτερεύσουμε, ενώ την ίδια στιγμή δυο συνοδοιπόροι μας στήνουν τις σκηνές τους, με διάθεση να χαρούν τον ύπνο τους με τη μοναδική αυτή αίσθηση ελευθερίας που δίνει η φύση.

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και η θερμοκρασία να πέφτει. Μέσα έχουμε αρχίσει ήδη να μαζευόμαστε γύρω απ’ το τραπέζι, περιμένοντας κάποιους από τους συνοδοιπόρους μας να επιστρέψουν από ένα μικρό περίπατο. Μ’ ένα καλό βραδινό γεύμα και με τα ποτήρια μας να τσουγκρίζουν κάθε τόσο στην υγειά μας, αλλά πάνω απ’ όλα με την ξεχωριστή διάθεση της παρέας να σκορπάει γέλιο με ανέκδοτα κι αστεία, έχουμε αφεθεί σε μια βραδιά μοναδική! Που όσο ευχάριστη όμως κι αν είναι, έρχεται η στιγμή που μας υπενθυμίζει το πρωινό ξύπνημα και την οκτάωρη πορεία μας.

Κυριακή πρωί και στις οχτώ η ώρα, αφού έχουμε πάρει το πρωινό μας, ξεκινάμε την πορεία μας από το Ξυλόσκαλο στα 1200μ. Ακολουθούντες υπό βροχή το καλά διατηρημένο και σηματοδοτημένο ορειβατικό μονοπάτι Ε4, κατευθυνόμαστε για το Λινοσέλι (Σέλι των Ελλήνων) έχοντας θέα αριστερά τον Γκίγκιλο. Το βουνό, που δεσπόζει επιβλητικά πάνω από την είσοδο του φαραγγιού της Σαμαριάς. Λέγεται ότι Γκίγκιλος σημαίνει σαπισμένος, λόγω της συχνής πτώσης βράχων από τις απότομες πλαγιές του. Μετά από μια ώρα περίπου φτάνουμε στην πηγή Ελληνοσέλι, απ’ όπου προμηθευόμαστε νερό για το υπόλοιπο της πορείας μας. Κατά τη μυθολογία στην πηγή αυτή λουζόταν ο Δίας και υπήρχε ξακουστό αρχαίο μαντείο. Μέσα από πυκνή ομίχλη συνεχίζουμε την ανάβαση της απότομης πλαγιάς που μας οδηγεί στο διάσελο του Γκίγκιλου (1600μ.), έχοντας μπροστά και νότια απεριόριστη κι εκπληκτική θέα το επιβλητικό φαράγγι της Τρυπητής, ένα από τα μεγάλα και δύσβατα φαράγγια των Χανίων.

Γοητευμένοι από το φυσικό κάλλος και με συγκίνηση, πάθος κι ενθουσιασμό που προκαλεί η φύση, δεν σταματάμε να θαυμάζουμε την ομορφιά αυτού του τόπου. Με μαγεμένες τις αισθήσεις μας από εικόνες, μυρωδιές και ήχους και με τον καιρό να παίζει μαζί μας ακολουθούμε, μετά το διάσελο, το μονοπάτι Ε4 για την περιοχή Αβορατάκια. Εκεί, συναντώντας τις πρώτες χιονούρες, κάνουμε μια μικρή στάση για να δοκιμάσουμε απ’ τον αρχηγό μας τη δροσιστική κανελλάδα που μας προσφέρει. Συνεχίζουμε για τη Μαδάρα του Σελήνου και κατηφορίζουμε με προσοχή περνώντας την περιοχή Σκαφίδι και Μαύρα Πυλά.

Προχωρώντας το τοπίο αρχίζει ν’ αλλάζει. Φθάνοντας στην περιοχή Αχλάδα – ένα μικρό οροπέδιο – το κατεστραμμένο τυροκομείο του συνεταιρισμού του Κουστογέρακου μας θυμίζει την ανθρώπινη παρουσία. Πιο χαμηλά στο Χαλασοπό, η εικόνα με τα κουφάρια των κυπαρισσιών (από κάποιο φυσικό φαινόμενο) υπενθυμίζει με δέος τη δύναμη της φύσης, εκτός από το μεγαλείο της! Ενώ λίγο πιο κάτω φιλοξενώντας μας σ’ ένα Μιτάτο, έχοντας την ανάγκη για φαγητό και ξεκούραση, μας δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε έντονα τη συντροφικότητα και να μοιραστούμε απλές, ανθρώπινες στιγμές.

Συνεχίζοντας την πορεία μας θαυμάζουμε στο πέρασμά μας τη δασωμένη κοιλάδα Όλισμα, που στολίζει με πεύκα και πρίνους και προβάλλει εντυπωσιακά τους τεράστιους κορμούς από τα κυπαρίσσια της. Φθάνοντας στην κακή Σκάλα, ένα όμορφο χτιστό μονοπάτι μας οδηγεί στην ιστορική εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, που βοήθησε να σωθεί μια ομάδα από αντάρτες στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, τα ονόματα των οποίων αναγράφονται στην εικόνα της.

Έχουν μείνει πια λίγες στροφές χωματόδρομου για το χωριό Κουστογέρακο. Ένα μικρό ορεινό χωριό στα νότια του νομού Χανίων, που έχει πάρει πολλές φορές μέρος στους αγώνες για την ελευθερία και το έχει πληρώσει ακριβά!

Έχουμε φτάσει ήδη στο χωριό και στο μοναδικό καφενείο του μας περιμένουν για καφέδες και ρακή. Λίγο πιο πέρα μας περιμένει και το λεωφορείο για την επιστροφή μας στο Ηράκλειο.

Η δυναμική παρουσία του αρχηγού μας Γιώργου Ρομπογιαννάκη με την εμπειρία του, τις γνώσεις του και τον ευχάριστο χαρακτήρα του, βοήθησε στην άψογη και ασφαλή διοργάνωση της ορειβατικής μας εξόρμησης, που μας βοήθησε γι’ άλλη μια φορά να χαρούμε τη φύση και τις χάρες της! Πλούσιοι σε συγκινήσεις, γαλήνιοι και ξεκούραστοι αντλήσαμε απ’ αυτήν νέες δυνάμεις για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας επιστρέφοντας στην πόλη. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η φύση μας κάνει καλύτερους και πιο δυνατούς! Αρκεί να τη σεβόμαστε και να την προστατεύουμε!!!