30^ή Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση στο Οροπέδιο Ασκύφου

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος τέτοια εποχή οργανώθηκε η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση που έχει σα σκοπό να μαζεύονται όλοι οι ορειβάτες του νησιού, να περπατάνε μαζί, να γνωρίζονται, να ανταλλάσσουν απόψεις και εμπειρίες και βέβαια να διασκεδάζουν παρέα.

Τη διοργάνωση είχε αναλάβει ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων γιατί φέτος γιόρταζε τα 80 χρόνια από την ίδρυση του. Τόπος της Συνάντησης είχε ορισθεί το ιστορικό και γραφικό Οροπέδιο Ασκύφου του δήμου Σφακίων και συγκεκριμένα η τοποθεσία του Άι-Γιώργη του Μεθυστή, στο μικρό Οροπέδιο του Λαχανά.

Ξεκινήσαμε από το Ηράκλειο το μεσημέρι του Σαββάτου με λεωφορείο αλλά και μερικοί με δικά τους αυτοκίνητα φορτωμένοι με πλήρη εξοπλισμό για κατασκήνωση και μάλιστα προετοιμασμένοι για την πιθανότητα βροχής, σύμφωνα με το μετεωρολογικό δελτίο, αλλά και τις σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες του υψομέτρου. Με μια σύντομη στάση στη διαδρομή μας, φτάσαμε στο Οροπέδιο Ασκύφου νωρίς το απόγευμα. Κατευθυνθήκαμε στο μικρό και όμορφο χωριό Γωνί, όπου είχε εγκατασταθεί η ομάδα υποδοχής του Ορειβατικού Χανίων. Μετά τα καλωσορίσματα και τις ανταλλαγές ευχών, ακολούθησε το κέρασμα από τους Χανιώτες, ρακί με φιστίκια, ξεροτήγανα, γλυκά παξιμαδάκια και τζίτζιφα! Αφού φορτώσαμε τα βαριά σακίδια με τον εξοπλισμό σε φορτηγάκια, ξεκινήσαμε την πορεία προς το Οροπέδιο του Λαχανά.

Αρχικά ακολουθήσαμε έναν χωματόδρομο που μας οδήγησε έξω από το χωριό και στη συνέχεια το ανηφορικό μονοπάτι που είχε πρόσφατα σηματοδοτηθεί με εμφανή κόκκινα σήματα. Στη διαδρομή συναντήσαμε πολλούς ακόμα ορειβάτες από τους άλλους ορειβατικούς Συλλόγους του νησιού. Το μονοπάτι μεταμορφώθηκε σε μια ανθρώπινη χρωματιστή κορδέλα που οδηγούσε ψηλά στο βουνό. Ο καιρός ήταν καλός, ο ουρανός καθαρός, γαλάζιος, με όμορφα άσπρα συννεφάκια που ταξίδευαν γρήγορα σπρωγμένα από τον δυνατό αέρα. Η ατμόσφαιρα δεν έμοιαζε απειλητική για βροχή. Καθώς ανεβαίναμε ψηλότερα, το Οροπέδιο Ασκύφου απλώθηκε μπροστά στα πόδια μας μεγαλοπρεπές. Οι εικόνες ήταν πραγματικά υπέροχες. Το επίπεδο καταπράσινο οροπέδιο, τα χωριά με τα πέτρινα σπίτια, οι ορεινοί όγκοι που το περιέκλειαν και στο βάθος, πίσω από τα βουνά, η πόλη των Χανίων και το Κρητικό πέλαγος. Και όλα αυτά στεφανωμένα από το γαλάζιο του ουρανού και τα άσπρα πολύμορφα σύννεφα. Η ψυχή μας γαλήνεψε και η διάθεση μας γλύκανε μ’ αυτό το μοναδικό θέαμα.

Συνεχίζοντας την ανάβαση, διακρίναμε το μικρό εκκλησάκι του Άι-Γιώργη του Μεθυστή στην κορυφογραμμή και σε λίγο φτάσαμε ως εκεί, όπου μας υποδέχτηκαν ξανά οι Χανιώτες συνορειβάτες. Χαμηλότερα απλωνόταν το μικρό Οροπέδιο του Λαχανά (1050 μ) που ήταν ήδη
στολισμένο με τις πολύχρωμες σκηνές των ορειβατών-κατασκηνωτών. Μαζέψαμε τα σακίδια μας και αρχίσαμε να στήνουμε τις σκηνές μας, πράγμα που δεν ήταν και πολύ εύκολο, καθώς αφενός έπρεπε να καθαρίσουμε το έδαφος από τις πέτρες και τους θάμνους και αφετέρου να παλεύουμε με τον δυνατό αέρα που προσπαθούσε να παρασύρει τις σκηνές και εμάς ακόμη…

Τότε ακούσαμε τον «τελάλη» να μας προσκαλεί στο δείπνο στις 7.30. Έπρεπε πρώτα να παραλάβουμε τα απαραίτητα κουπόνια από τη γραμματεία της συνάντησης. Αφού ολοκληρώσαμε το έργο του στησίματος, φορέσαμε τα μπουφάν μας, καθώς η θερμοκρασία έπεφτε με τη δύση του ήλιου και πήγαμε στον χώρο υποδοχής και φαγητού, εφοδιασμένοι με τα κουζινικά μας, προς αποφυγή χρησιμοποίησης πλαστικών σκευών μιας χρήσης. Εκεί συναντήσαμε όλους τους υπόλοιπους ορειβάτες, ακολούθησαν οι χαιρετισμοί και οι γνωριμίες και στη συνέχεια μπήκαμε στην ουρά για να γεμίσουμε τα πιάτα μας με το πλούσιο χανιώτικο πιλάφι, βραστό κρέας, τυρί και κρίθινα παξιμάδια με ντομάτα και τα ποτήρια μας με κόκκινο κρασί. Δίπλα στο μιτάτο, είχαν μαζευτεί οι μαυροφορεμένοι Σφακιανοί προσκεκλημένοι της Συνάντησης που μας τραγούδησαν ριζίτικα.

Μετά το δείπνο ακολούθησαν οι επίσημοι χαιρετισμοί από τους διοργανωτές Χανιώτες, τους εκπροσώπους των Ορειβατικών Συλλόγων της Κρήτης αλλά και κάποιων από την υπόλοιπη Ελλάδα που ήρθαν για να τιμήσουν τον εορτασμό των 80 χρόνων του ΕΟΣ Χανίων, τους τοπικούς φορείς των Σφακίων και Χανίων.

Στη συνέχεια άρχισαν τα «όργανα»… Η γλυκιά μουσική της λύρας και του λαούτου οδήγησε τους χορευτές στην «πίστα» που φωτίζονταν από τα λαμπιόνια που κρέμονταν από τα κλαδιά των δέντρων, για να παραμείνουν εκεί μέχρι πολύ αργά τη νύχτα. Εν τω μεταξύ ο αέρας είχε κοπάσει και η βραδιά έγινε πολύ γλυκιά, με τον έναστρο ουρανό να σκεπάζει εμάς και τα όνειρα μας.

Την Κυριακή ξυπνήσαμε πολύ νωρίς, την ώρα που οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έλουζαν την κατασκήνωση. Ο ουρανός εξακολουθούσε να είναι γαλάζιος, αν και κάποια απειλητικά γκρίζα σύννεφα φαίνονταν στο βάθος. Σηκωθήκαμε, πήγαμε στην πρωινή λειτουργία στο εκκλησάκι και μετά στηθήκαμε ξανά στην ουρά για το πρωινό μας ρόφημα, τσάι του βουνού με παξιμάδι και τυρί.

Στη συνέχεια ξεκινήσαμε την ανάβαση για την Κορυφή Μέγα Όρος. Τα κόκκινα σημάδια πάλι μας οδήγησαν στην βραχώδη πλαγιά και στην Κορυφή (1181 μ). Η θέα από εκεί ήταν μαγευτική. Προς τον Βορρά απλώνονταν το Οροπέδιο Ασκύφου και στο βάθος η πόλη των Χανίων, στα Δυτικά οι νεφοσκεπείς κορυφές των Λευκών Ορέων και πιο χαμηλά το χωριό Ίμπρος και το ξεκίνημα του Φαραγγιού της Ίμπρου ενώ στα Νότια το Λιβυκό πέλαγος έλαμπε χρυσαφένιο στον ήλιο και η Γαύδος με τη Γαυδοπούλα έπλεαν στα νερά του. Απολαύσαμε το μοναδικό αυτό θέαμα χωρίς να βιαζόμαστε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Όμως, τα μαύρα σύννεφα άρχισαν να πυκνώνουν και κατηφορίσαμε προς τον χώρο της κατασκήνωσης για να προλάβουμε να μαζέψουμε τις σκηνές μας και να φορτώσουμε τα σακίδια στα φορτηγάκια για την επιστροφή.

Πλησιάζοντας στο Οροπέδιο του Λαχανά, άρχισαν να πέφτουν λεπτές ψιχάλες βροχής που ευτυχώς δεν δυνάμωσαν. Το μεσημεράκι η μυρωδιά από τα σουβλάκια μας τρύπησε τη μύτη και υπομονετικά περιμέναμε να ψηθούνε για να τα απολαύσουμε.

Και μετά από όλα αυτά, η 30ή Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση έφτασε στο τέλος της. Αποχαιρετήσαμε τους διοργανωτές, τους ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία τους και τους ευχηθήκαμε να τα εκατοστίσουν και να τα χιλιάσουν ακόμη… Πάντα με επιτυχίες, με κατακτήσεις των κορυφών και των στόχων τους.

Έπειτα πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Οροπέδιο Ασκύφου και το Γωνί με τις ψιχάλες της βροχής να μας δροσίζουν κατεβαίνοντας. Στο Γωνί επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και αναχωρήσαμε. Επειδή ήταν ακόμα νωρίς, κάναμε μια στάση στη Γεωργιούπολη όπου απολαύσαμε το μπάνιο στη θάλασσα, στην όμορφη δροσερή παραλία δυτικά του χωριού. Το απόγευμα επιστρέψαμε στο Ηράκλειο φέρνοντας μαζί μας τα αναμνηστικά της Συνάντησης.

Και του χρόνου!