Φαράγγι του Κλάδου

Κείμενο: Ρομπογιανάκης Γιώργος

Εδώ και τριάντα χρόνια περίπου έχει καθιερωθεί από τον Ορειβατικό Σύλλογο Ηρακλείου, κάθε χρόνο το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, η εκδρομή στο Φαράγγι της Σαμαριάς (πάντα με αρχηγό την Κίτσα). Παράλληλα γίνεται και μία διάσχιση στις κορφές ή τα φαράγγια της περιοχής από μικρές ομάδες έμπειρων ορειβατών.

Φέτος επιλέχτηκε για πρώτη φορά το Φαράγγι του Κλάδου, το οποίο βρίσκεται παράλληλα και δυτικά της Σαμαριάς. Θεωρείται το πιο δύσβατο και άγριο φαράγγι των Λευκών Ορέων, καθώς δεν περνιέται από μέσα παρά μόνο με σκοινιά και από τα πλάγια έχει συγκεκριμένα και δύσκολα περάσματα, γι΄ αυτό και δεν μπαίνει στα προγράμματα των ορειβατικών συλλόγων. Απ΄ όσο γνωρίζω μέχρι σήμερα έχει περαστεί από παρέες δύο-τριών ατόμων, από αναρριχητές και φυσικά από βοσκούς της περιοχής.

Την Κυριακή 23 Μαΐου, πολύ πρωί μια ομάδα δέκα ατόμων (5 γυναίκες: οι δύο Άννες, η Στέλλα, η Άρια και η Μαρία και 5 άντρες: ο Δημήτρης, ο Νώντας, ο Μιχάλης, ο Αντρέας και εγώ) ξεκινήσαμε από το Ξυλόσκαλο. Από την πηγή Λινοσέλη εφοδιαστήκαμε νερό για όλη τη μέρα, καθώς δεν υπάρχει στο φαράγγι και ανεβήκαμε στο Διάσελο του Γκίγκιλου.

Στη συνέχεια περάσαμε την περιοχή Αβορατάκια (= είδος αγριόχορτου), όπου υπάρχει και το μιτάτο των Τζατζιμάκηδων και φτάσαμε στις Ρουσές, όπου και έχουμε πανοραμική θέα του φαραγγιού της Τρυπητής. (Σημ.: Λίγο πιο κάτω από αυτή την περιοχή, πριν λίγα χρόνια βρέθηκαν νεκρά από αφυδάτωση, τα δύο αδέρφια από την Πολωνία, εγκλωβισμένοι στα γκρεμνά).

Ακολουθώντας την πορεία μας βγαίνουμε λίγο πιο πάνω από την Κοκκινόβαρη και βλέπουμε από ψηλά το επιβλητικό και άγριο φαράγγι του Κλάδου. Από εδώ και πέρα μπαίνουμε στα δύσκολα, διασχίσαμε την περιοχή Πλάκες, η οποία έχει μεγάλη κλίση, και το μοναδικό πέρασμα Μαμουνογιώργη και βγαίνουμε στην κορυφογραμμή με τη μοναδική θέα: δεξιά μας βλέπουμε τον Κλάδο, αριστερά τη Σαμαριά, απέναντι τις κορυφές των Λευκών Ορέων (Ψαρή, Μαύρη, Μελινταού, Πάχνες, Μοδάκι, Σβουριχτή, Ζαρανοκεφάλα), ακόμα και τη Γαύδο. Η υπέροχη θέα μας αποζημιώνει!!!

Έπειτα ακολουθούμε την κορυφογραμμή για να αποφύγουμε ένα μεγάλο και δύσκολο χαλασά, ανεβαίνουμε στην κορυφή Κεφάλα και κατεβαίνουμε αμέσως κάθετα ένα πλάι με μεγάλη κλίση, που λέγεται Κατσόπρινου και βγαίνουμε στην περιοχή Τραπεζάκια-Μέσα Παπούρα. Από εδώ και κάτω αρχίζουν τα εύκολα και κατηφορίζοντας ξαναβλέπουμε από ψηλά το φαράγγι της Σαμαριάς και το παλιό χωριό Αγία Ρουμέλη. Φτάνουμε λοιπόν στο πρώτο από τα δύο κάστρα, στη συνέχεια στο δεύτερο και τελικά τερματίζουμε στο παραθαλάσσιο χωριό Αγία Ρουμέλη (Ώρες πορείας 12).

Το βράδυ δειπνώντας όλοι μαζί στην ταβέρνα του Αντρέα (παλιός βοσκός της περιοχής), μας εξήγησε τα τοπωνύμια.