Στα πανέμορφα βουνά της Αττικής – Μάρτιος 2016

Το αφιέρωμα γράφει η Ελένη Μπιτσάκη

Η αναχώρηση έγινε την Πέμπτη το βράδυ 24 Μαρτίου από το λιμάνι του Ηρακλείου. Αρχηγός  ήταν ο Νείλος Πιτσινός. Στην παρέα μας και ο ΕΟΣ Μοιρών.

Το τριήμερο μας έδινε την ευκαιρία μιας μικρής απόδρασης από τη δύσκολη καθημερινότητα. Το πακέτο ήταν πλούσιο. Ένας καλός συνδυασμός ξεναγήσεων σε φρούρια, μοναστήρια και πεζοπορικών καθώς και ορειβατικών διαδρομών στην Πάρνηθα, τον Υμηττό και τον Πατέρα.

Παρασκευή 25 Μαρτίου

Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά μας περίμενε το λεωφορείο και ξεκινήσαμε χωρίς καθυστέρηση το  πρόγραμμά μας. Η πρώτη επίσκεψη ήταν στο φρούριο των Ελευθερών.

Φρούριο του 4ου αιώνα π.χ. με το οποίο έλεγχαν οι Αθηναίοι το πέρασμα από την Βοιωτία. Μας εντυπωσίασε η δομή των λίθων στα τείχη και τους  πύργους. Ο Νείλος, που είναι ειδικός στα θέματα αυτά, μας εξήγησε την τεχνική που χρησιμοποιούσαν τότε στα οχυρωματικά έργα. Πράγματι αξιοθαύμαστη τεχνική για τα δεδομένα της εποχής. Μεγάλου μεγέθους λιθόπλινθοι  είχαν χτιστεί παρμένοι από τον περίγυρο. Θα μπορούσαν να είχαν διασωθεί πολλοί λιθόπλινθοι που είχαν καταρρεύσει από τους σεισμούς, έστω διασκορπισμένοι γύρω, αλλά είχαν χρησιμοποιηθεί μάλλον σε καμίνια επειδή ήταν από ασβεστόλιθο. Η φύση γύρω πανέμορφη γεμάτη λουλούδια. Ο καιρός γλυκός , για την ώρα κάποιοι φοράμε κοντομάνικο.

Η δεύτερη επίσκεψη ήταν στο  φρούριο των Αιγοσθενών. Βρίσκεται κοντά σ ένα όμορφο και μεγάλο χωριό, τα Βίλλια. Δυο μεγάλοι πύργοι αναστηλώνονται τα τελευταία χρόνια γι αυτό ο χώρος είναι περιφραγμένος  και μη προσεγγίσιμος από τους επισκέπτες. Ο ένας πύργος έχει ύψος 18 μέτρα. Μέσα στην οχύρωση υπάρχει κι ένας όμορφος βυζαντινός ναός, καθολικό παλαιού μοναστηριού, του οποίου σώζονται κελιά και άλλα βοηθητικά κτίσματα. Μόλις τέλειωσε η ξενάγηση μας βρήκαν και οι πρώτες ψιχάλες.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Αλεποχώρι. Από μακριά φαινόταν η Ψάθα, μια τεράστια παραλία. Σταματάμε σε κάποιο σημείο που θα είναι η αφετηρία της πορείας που θα κάνουμε. Η βροχή εξακολουθεί να πέφτει αλλά δεν μας πτοεί γιατί είναι ήπια. Ο στόχος μας είναι μια από τις κορφές του όρους Πατέρας η Καλιακούδα (916μ).

Ξεκινήσαμε υπό βροχή αλλά ο καιρός ήταν γλυκός και δεν φυσούσε καθόλου. Η σημερινή πορεία για μένα ήταν “μονοπάτι με θέα”.  Αρχικά κάτω προς την παραλία Ψάθα και το Αλεποχώρι. Το μέρος καταπράσινο παρόλο που είχε καεί πριν λίγα χρόνια. Η φύση ξέρει να θεραπεύει τις πληγές της μόνη της αν την αφήσουμε στην ησυχία της. Περπατάμε μέσα σ ένα υγιές πευκοδάσος και όχι μόνο. Η βλάστηση είναι ποικίλη. Πουρνάρια, κουμαριές, λαδανιές με άσπρα λουλουδάκια και πολλά λουλούδια όπως αγριογαρύφαλλα, ανεμώνες, ορχιδέες, μαργαρίτες και πολλά άλλα. Ας μην ξεχνάμε ότι διανύουμε την Άνοιξη. Ακούγονται τα κουδουνίσματα από τα γύρω κοπάδια και οι φωνές των βοσκών. Ο καιρός στο ίδιο μοτίβο. Βροχή, ήλιος και πάμε απ την αρχή. Πεντάγνωμος  ο Μάρτης και πεισματάρης.

Μετά από περπάτημα  δυόμισι περίπου ωρών φτάσαμε στο αρχαίο πύργο Βαθυχωρίου. Στρογγυλός με τέσσερις ορόφους στο παρελθόν, όπως είπε ο Νείλος. Τώρα φτωχός χωρίς τα ξύλινα δάπεδα των ορόφων και την στέγη του ατενίζει τον ουρανό αλλά μας συγκινεί κι έτσι.

Αφού φάγαμε χωριστήκαμε σε δυο ομάδες. Κάποιοι κατηφόρισαν προς την Ψάθα και κάποιοι ανηφορίσαμε για την Καλιακούδα. Η ανάβαση πανέμορφη αλλά λίγο κουραστική γιατί το μονοπάτι σε κάποια σημεία ήταν δύσβατο από την πυκνή βλάστηση. Η θέα καταπληκτική! Στο βάθος τα όρη Γεράνια και ο Κιθαιρώνας.

Το τέλος της διαδρομής ήταν στον οικισμό Κρύο Πηγάδι. Εκεί σε ταβέρνα συναντήσαμε τους υπόλοιπους συντρόφους και καθίσαμε για φαγητό. Αργά πια επιστρέψαμε στην Αθήνα και τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο Ξενοφών. Μια γεμάτη μέρα τέλειωσε.

Σάββατο 26  Μαρτίου

Αφύπνιση στις 6.30, πρωινό στις 7. Πλούσιο και το σημερινό πρόγραμμα. Ξεκινάμε με τον Υμηττό, σιγοτραγουδώντας κάποιοι καλλίφωνοι το γνωστό τραγουδάκι του Χατζηδάκη “εκεί ψηλά στον Υμηττό…”. Περπατήσαμε ένα μονοπάτι με θέα  τα Μεσόγεια και το αεροδρόμιο από τη μια πλευρά, το λεκανοπέδιο της Αττικής από την άλλη. Έπειτα επισκεφθήκαμε τη Μονή Αστερίου, μεταβυζαντινή του 16ου αι. που ανήκει στον τύπο του “Σταυροειδούς εγγεγραμμένου τετρακιόνιου με τρούλο”. Η λειτουργία μόλις είχε τελειώσει και μας φίλεψαν τσάι και βουτήματα. Φεύγοντας από εκεί  περάσαμε από τον βυζαντινό πύργο της Ανθούσας.

Το επόμενο μονοπάτι ήταν στο αισθητικό δάσος της Καισαριανής. Ποικίλη βλάστηση κι εδώ. Στο τέλος του μονοπατιού μας ,μέσα στα  κυπαρίσσια  η όμορφη Μονή της Καισαριανής (300μ).Βυζαντινή με τον ίδιο αρχιτεκτονικό τύπο  με εκείνο της Μονής Αστερίου. Σε επαφή με αφιερωμένη στον Άγιο Αντώνιο βρίσκεται μια μικρή εκκλησία με όμορφες τοιχογραφίες. Επίσης εντός του οχυρωμένου περιβόλου της μονής σώζεται ένα δείγμα από βυζαντινά λουτρά, από τα λίγα σωζόμενα .

Στη συνέχεια πήγαμε στις πηγές Φυλής αφού περάσαμε και θαυμάσαμε από ψηλά το φαράγγι της Γκούρας. Εκεί μας περίμενε  κέρασμα από τον ΕΠΟΣ Φυλής. Τους ευχαριστούμε πολύ για την ευγενική τους χειρονομία.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το κάστρο της Φυλής  και απόγευμα πια περίπου στις 4.30 φτάσαμε στο τελεφερίκ στους πρόποδες της  Πάρνηθας. Εδώ συναντήσαμε τον κ. Γιάννη Κωνσταντινίδη, φίλο του Νείλου, που θα μας συνόδευε κατά την ανάβασή μας στο καταφύγιο Φλαμπούρι. Το μονοπάτι ανηφορικό μα καταπράσινο. Χαμηλά, πεύκα και κουμαριές και ψηλότερα έλατα. Στη διαδρομή μας ακολούθησε κι ένα σκυλάκι, το οποίο αποδείχτηκε πολύ πιστό αφού ήταν μαζί μας μέχρι το τέλος της επόμενης μέρας όταν τέλειωσε η πορεία στην Αγία Τριάδα. Το τοπίο σουρεαλιστικό, ομιχλώδες. Όταν πλησιάζαμε στο καταφύγιο, από ένα “μπαλκόνι” φαινόταν το καταφύγιο Μπάφι και φτάνοντας λίγο ψηλότερα νυχτωμένα πια η θέα στο φωτισμένο Λεκανοπέδιο Αττικής ήταν  καταπληκτική.

Φτάσαμε στο καταφύγιο κατά τις 7. Παντόφλες μπορεί να μην είχε αλλά ήταν ζεστό, φιλόξενο, καθαρό και είχε ζεστό νερό. Κάναμε μέχρι και ντους! Πολυτέλειες! Το φαγητό πολύ καλό επίσης. Αυτά στο ισόγειο γιατί στον όροφο μας περίμενε μια στρωματσάδα πρώτης τάξεως που ειδικά την ώρα του ύπνου μετατράπηκε σε ορχήστρα με ποικίλα μουσικά όργανα. Αστειεύομαι, όλα είναι καλά όταν κάνεις κάτι που σου αρέσει.

Κυριακή 27 Μαρτίου

Αφύπνιση για την πρώτη ομάδα στις 6.30, πρωινό στις 7. Αναχώρηση στις 8. Θα κάνουμε μια διάσχιση της Πάρνηθας και θα καταλήξουμε κοντά στον Αυλώνα. Η άλλη ομάδα με τη συνοδεία του κ. Κωνσταντινίδη θα φύγει αργότερα και θα καταλήξει στην θέση του τελεφερίκ από άλλο μονοπάτι. Μάλιστα είχαν την τύχη να ανεβοκατέβουν με το τελεφερίκ στο καζίνο της Πάρνηθας.

Ξεκινήσαμε 15 συνολικά συν το σκυλί που έλεγα. Έκανε λίγο κρύο, όπως ήταν αναμενόμενο. Υπήρχε ομίχλη αλλά δεν ήταν τόσο πυκνή ώστε να κρύβει τη θέα γύρω μας. Το βουνό φιλικό, καλοπάτητο, φορτωμένο ποικίλη βλάστηση. Πεύκα, πρίνοι, αζίλακες. Σ’ ένα ξέφωτο με εντυπωσίασαν οι τεράστιες τρικουκιές. Επίσης η μαύρη πεύκη. Πηγές αρκετές ειδικά στο πρώτο μέρος της διαδρομής. Όμως δεν είναι πόσιμο σε όλες τις πηγές γι αυτό πρέπει να ξέρει κανείς  με σιγουριά από πού να προμηθευτεί νερό, ειδάλλως καλύτερα να πάρει από το καταφύγιο. Προσδοκούσαμε ότι θα συναντήσουμε ελάφια. Τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός τους έχει ευτυχώς αυξηθεί. Δυστυχώς δεν είχαμε την τύχη να τα συναντήσουμε. Η Σταυρούλα με τη Νανά  που έκαναν την άλλη διαδρομή λόγω geocaching είχαν την τύχη να δουν. Είδαμε και ένα ακόμα αρχαίο πύργο στην θέση Λημικό. Όταν τέλειωνε πια η πορεία μας άρχισε η βροχή.

Το λεωφορείο μας περίμενε στην Αγία Τριάδα. Μετά από μισή ώρα περίπου φτάσαμε στον Αυλώνα  όπου καθίσαμε για φαγητό και κατά τις 6 φύγαμε για Πειραιά.

Έτσι τέλειωσε το όμορφο ταξίδι μας αφήνοντας μας μόνο ωραίες εικόνες και αναμνήσεις. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΕΟΣ Ηρακλείου και στο Νείλο που το οργάνωσε με τόση φροντίδα.